امام صادق(ع) فرمود: مردی در زمانهای گذشته زندگی می کرد و می خواست دنیا را از راه حلال به دست آورد ، و ثروتی فراهم نماید که نتوانست.

از راه حرام کوشش کرد تا مالی به دست آورد نتوانست. شیطان برایش مجسم شد و آشکار گشت و کفت: از حلال و حرام نتوانستی مالی پیدا کنی ، می خواهی من راهی به تو بیاموزم که اگر عمل کنی به ثروت سرشاری برسی و عده ای هم پیرو پیدا کنی ؟

گفت: آری مایلم. شیطان گفت: از نزد خودت دینی اختراع کن و مردم را به آن دعوت نما . او کیشی اختراع کرد و مردم، گردش را گرفته و به مال زیادی رسید .

روزی متوجه شد کار ناشایستی کرده و مردمی را گمراه نموده است؛ تصمیم گرفت به پیروانش بگوید که گفته ها و دستوراتم باطل و اساسی نداشته است.

 هرچه گفت: آنها قبول نکردند و گفتند: حرفهای گذشته ات حق بود است و اکنون خودت در دینت شک کرده ای؟

 چون این جواب راشنید ؛ غل و زنجیری تهیه کرد و به گردن خود آویخت و می گفت: این زنجیر ها را باز نمی کنم تا خدای متعال توبه مرا قبول کند.

 خداوند به پیامبر آن زمان وحی نمود که به بگو: قسم به عزتم اگر آنقدر مرا بخوانی و ناله کنی که بند بندت از هم جدا شود دعایت را مستجاب نمی کنم، مگر کسانی که به مذهب تو مرده اند و آنها را گمراه کرده بودی به حقیقت کار خود اطلاع دهی و از کیش تو بر گردند