با نگرش به تاریخچه وهابیت و سلفی گری و انحراف شدید آنها در اسلام ناب محمدی(ص) که شروع آن با  تفکر ابن تیمیم آغاز و بعدها توسط محمد بن عبدالوهاب به اوج خود رسید در می یابیم اینان در تفکر خود که بر گرفته از تفکر و شالوده یهودیت است این  بیان را می دارند که کتاب خدا برای مابس است ، و دیگر به هیچ چیز حتی وجود مرقد مطهر رسول اکرم (ص) نیازی نیست ، و سنت همان سنت اولیه است و مانند زمان رسول خدا(ص) نیازی به تحول و پیشرفت نداریم . و با این طرز فکر بر تمامی مذاهب اسلامی از قبیل تشیع و حتی مذاهب اهل سنت تاختند و این امر همچنان ادامه دارد ، در تفکر آنها نیازی به تفسیر قرآن و احادیث رسول اکرم(ص) و دیگر صحاحه نیست .
سئوال اساسی آن است که آیا مفتی های ابله آنها آنقدر به خدا نزدیک شده اند که خود قادر به تفسیر قرآن بدون کمک کرفتن از احادیث پیامبر(ص) می باشند ؟
 وجود انحراف در این فرقه ذاله که بواسطه جداشدن از سنتها و بیانات رسول اکرم(ص) می باشد  راه را برای هر گونه تفسیر به رای برای قرآن باز نموده  و نتیجه آن فتوی های عجیب و بعضا غیر اسلامی و انسانی می باشد .
 
اخیرا جریانی در جامعه ما در حال شکل گیری یا بهتر بگویم شکل گرفته است که تفکر آنها دست کی از طرز تفکر وهابیت ندارد . در طرز فکر این گروه انحرافی مانند وهابیت بر این عقیده اند که اسلام بدون روحانیت و ولایت فقیه ،  جريان‌هاي انحرافي در طول تاريخ تلاش‌ بسياري كرده‌اند تا عرفان‌هاي كاذب و مليت‌گرايي را در مقابل اسلام واقعي ترويج كنند و امروز نيز شاهد تلاش جرياني انحرافي در كمرنگ كردن نقش عالمان ديني هستيم.

 همه ما مي‌دانيم كه در اواخر دوره طاغوت، رژيم به ترويج مليت‌گرايي و ايراني‌گرايي افراطي و برپا ساختن جشن‌هاي آنچناني پرداخته بود كه هدفي جز كمرنگ كردن نقش اسلام و نقش عالمان دين نداشت. در حالیکه عالمان حقيقي دين توجه اصلي‌شان به عالم واقعيت و معنا بوده، منتها به خوبي دريافته بودند كه اگر مي‌خواهيم توجه به باطن پيدا كنيم و به عالم معنا بپردازيم، مسير همين است و نمي‌شود انسان حلال و حرام خدا را نداند، بعد بگويد من دارم به عالم معنا مي‌پردازم و نيز نمي‌شود حدود الهي را نداند و حرام و حلال الهي را پاس ندارد، بعد بگويد من به عالم باطن مي‌پردازم، اين سخن نادرستي است.

 واقعا تاسف‌آور است در زماني كه البته بيشتر به زمان دولت اصلاحات برمي‌گردد، كتاب‌هاي متعددي درباره عرفان‌هاي كاذب وارداتي در همين كشور از وزارت ارشاد مجوز گرفته‌اند. وقتي انسان كتاب‌هاي آنها را مي‌خواند، مي‌بيند كه عده‌اي جاهل و شياد، مدعي باطن و معنويت و عرفان شده‌اند. اين چه عرفاني است كه با همه دنياپرستي مي‌سازد. بايد تاسف خورد كه اين كتاب‌ها در اين كشور نشر شد و صدايي هم برنخواست؛ كشوري كه اساسش اسلام و تشيع است و نظامش نظامي است براساس توحيد و كتاب و سنت، چگونه مي‌تواند اين امور را تحمل كند. 

جريان سكولاريسم و روشنفكران سكولار را در كشورهاي اسلامي تقويت می شوند  تا باز در مقابل علما و متخصصان فهم ديني جهتگيري كنند. در همين كشور ما آرام‌آرام به اينها پر و بال دادند تا جايي كه اسلام منهاي روحانيت، تز اصلي بعضي‌ها شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: